به نقل از «فارس»

انتشار 5 تصویر از ویژگی‌های منحصر به فرد جهان پر انرژی+عکس

تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۰۱۰۳۷

به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از رویترز، مجموعه ای از 5 تصویر جدید از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا زیبایی فضا را در طول موج پرتو ایکس دیده می شود نشان می دهد. داده های چاندرا با داده های تلسکوپ های دیگر که در نور مرئی و طول موج های فروسرخ فعالیت می کنند ترکیب شده اند تا برخی از ویژگی های منحصر به فرد جهان پر انرژی را نشان دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این تصاویر طیفی از اجرام از قلب کهکشان راه شیری تا بقایای ابرنواخترها را نشان می دهد. هر کدام از این تصاویر مجموعه های مختلفی از داده ها را با هم ترکیب می کنند تا منظره ای خیره کننده از اجسامی ایجاد کنند که در غیر اینصورت به این شکل توسط چشم انسان قابل درک نیست.

مرکز کهکشان ما، که در بالا نشان داده شده است، منطقه ای شلوغ و پر از اجرام مانند ستارگان پرجرم، ستاره های نوترونی فوق العاده متراکم، ابرهای گازی فوق گرم و سیاهچاله ای بسیار پرجرم به نام کمان اِی* است. ابرهای با رنگ روشن وجود انرژی در طول موج پرتو ایکس را نشان می دهند.

هنگامی که یک ستاره پرجرم به پایان عمر خود می رسد و به عنوان یک ابرنواختر منفجر می شود، موج ضربه ای ناشی از انفجار می تواند به فضا برسد و با غبار و گاز مجاور تعامل کند و یک بقایای ابرنواختر را تشکیل دهد. این پوسته‌ها در اطراف محل انفجار ستاره ظاهر می‌شوند و این تصویر مشاهدات نوری، فروسرخ و اشعه ایکس را ترکیب می‌کند تا قسمت‌های مختلف باقیمانده مانند زباله‌ها و موج انفجار را نشان دهد.

 

این کهکشان با سرعت فوق‌العاده 1.5 میلیون مایل در ساعت در فضا می‌چرخد و یک جفت دم در پی خود باقی می‌گذارد. تکه های قرمز هیدروژن هستند که در طیف مادون قرمز مشاهده شد. نور مرئی به رنگ نارنجی و فیروزه ای نشان داده شده است.

 

مانند کهکشان ما و سایر کهکشان‌ها، NGC 1365 نیز میزبان یک سیاه‌چاله بسیار پرجرم در مرکز خود است. این تصویر گاز داغی را نشان می دهد که به رنگ بنفش در اطراف سیاهچاله می چرخد و سیاهچاله آن را می بلعد. در این تصویر داده های پرتو ایکس چاندرا با داده های فروسرخ تلسکوپ فضایی جیمز وب ترکیب شده است.

در نهایت، بقایای ابرنواختر دیگری در اینجا نشان داده شده است: تپ اختر نوعی ستاره نوترونی که میدان مغناطیسی قوی دارد و پالس های منظمی از انرژی را در طول موج های بالا مانند پرتو ایکس و پرتو گاما منتشر می کند. درخشش بنفش انرژی اشعه ایکس است که توسط چاندرا گرفته شده است، در حالی که نور آبی از تلسکوپ پرتو ایکس دیگری به نام IXPE است. این تصویر روی پس‌زمینه‌ای از ستاره‌هایی که در طول موج نور مرئی گرفته شده‌اند، قرار دارد.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: پرتو ایکس چاندرا جهان پر انرژی طول موج پرتو ایکس داده ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۰۱۰۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تصاویر نجومی یازدهم اردیبهشت (۳۰ آوریل)

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتی‌های دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم می‌کند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکل‌های بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه می‌شود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورد.

***

تصویر روز apod

منظومه ستاره ای GK Per شامل دو سحابی از سه سحابی موجود در تصویر است. Nova Persei 1901  در فاصله 1500 سال نوری از ما قرار دارد. در مرکز یک ستاره کوتوله سفید، هسته یک ستاره سابق خورشید مانند قرار گرفته است. اطراف کوتوله سفید، سحابی آتش بازی (Firework) به شکل دایره است که حاوی گازی است که در طی یک انفجار گرما هسته‌ای ثبت شده در سال 1901 به بیرون پخش شده است. گاز درخشان قرمز رنگ اطراف سحابی آتش‌بازی قبلاً جو ستاره مرکزی بوده و به عنوان یک سحابی سیاره‌ای پراکنده ظاهر می‌شود. در سال 1901، GK Per درخشان تر از Betelgeuse بود. انتظار می‌رود منظومه ستاره ای T CrB امسال فوران جدیدی داشته باشد، اما زمان دقیق و روشنایی آن مشخص نیست.

تصویر روز ناسا

سحابی سر اسب(Horsehead) که با نام بارنارد 33 نیز شناخته می‌شود، از ابرهای متلاطم غبار و گاز بیرون می‌آید. در فاصله 1300 سال نوری از ما قرار دارد. تلسکوپ فضایی جیمز وب که با همکاری ناسا، ESA و CSA ساخته شده است، تصاویر مادون قرمز واضحی از این شی معروف در آسمان گرفته است. جدیدترین تصاویر از وب نمایی دقیق از لبه روشن تشکیل غبار و گاز منحصر به فرد سحابی را نشان می‌دهد.

تصویر روز سازمان ملی تلسکوپ استرالیا

جکسون و همکارانش از داده‌های تلسکوپ‌های مختلف برای مطالعه یک منطقه درخشان در سحابی نسی (Nessie) استفاده کردند. سحابی نسی یک ابر بلند و نازک در فضا است. داده‌ها گازهای مختلف را به روشی ساختاریافته نشان می‌دهند که از حالت یونیزه به گاز مولکولی در حال حرکت هستند. نقشه‌های قسمت غربی سحابی انواع مختلف گاز را نشان می‌دهد. نقشه‌ها همچنین مکان یک ستاره جوان را نشان می‌دهد که در آن حباب یونیزه و ابر تلاقی پیدا می‌کنند. این فعل و انفعال نشان می‌دهد که تشکیل ستاره در حال آغاز است.

تصویر روز earthsky

فرد هولمن (Fred Holman) در کنتاکوک، نیوهمپشایر، ایالات متحده زندگی می‌کند. عکس او از کهکشان نهنگ در تاریخ 26/04/2024 ساعت 10:40 شب گرفته شده است. تجهیزات مورد استفاده Seestar S50 با نوردهی 10 ثانیه‌ای به طول 16 متر بود. پردازش پس از آن با استفاده از ویرایشگر عکس Ultra Galaxy S23، با تمرکز بر کنتراست، وضوح و برش انجام شد. کهکشان نهنگ که با نام‌های NGC4631 یا کالدول 32 نیز شناخته می‌شود، یک کهکشان مارپیچی میله‌ای است که تقریباً 30 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و در صورت فلکی عصای وناتیکی قرار دارد.

تصویر روز skyandtelescope

این تصویر توسط مایک اولاسون (Mike Olason) در توسان، آریزونا به تاریخ 28 آوریل 2024، 02:53 UTC ثبت شده است. تجهیزات مورد استفاده شامل 50mm f/3.5 Refractor و دوربین CCD ST-402ME است. عکاس در شب انتهای آوریل با استفاده از تلسکوپ و دوربین از دنباله دار 12P/Pons-Brooks عکس گرفت. این دنباله دار به دلیل گرگ و میش و موقعیت نزدیک به افق به زودی از توسان نامرئی خواهد شد. نرم افزار نتوانست روشنایی دنباله دار را به دقت محاسبه کند زیرا ستاره‌های درخشان کافی در آسمان وجود نداشت. درخشان ترین ستاره ثبت شده در این تصاویر قدر 7.5 داشت.

 

انتهای پیام/